Batik, zilver en Antwerpen

17 september 2011

Gisteravond zijn we om half zeven opgehaald door Tatang. Om 19.00 uur gaan we eerst een hapje eten, daarna is de dansvoorstelling Ramayana. Willy is niet mee vanavond, ze is erg moe van de afgelopen dagen vroeg op en moet even bijslapen. Dus gaan we met z’n drieën op stap.

Het eten (buffet) is voortreffelijk. We zitten heerlijk in de open lucht, met een temperatuurtje van zo’n 25 graden. En voor het eerst in onze vakantie met een bult Nederlanders om ons heen. Ze komen bijna allemaal uit hetzelfde hotel als waar wij zitten. Om nou te zeggen dat we dat heel erg leuk vinden…. Zoals sommige Nederlanders nou eenmaal doen als ze ergens toerist zijn: lekker luidruchtig zijn. Genoeg hierover.

De dansvoorstelling is ook in de open lucht en is prachtig. De kostuums, de bewegingen, de wijze van opmaken, in een woord schitterend.

Tegen half tien is de voorstelling afgelopen en gaan we terug naar het hotel. Na een glas heerlijke rode wijn (de eerste in 2 weken; wijn kennen ze niet zo in Indonesië) lekker slapen en uitslapen. We hebben met Tatang afgesproken dat hij ons tegen 12.00 uur ophaalt.

Vanmorgen lekker wat langer geslapen, in alle rust heerlijk ontbeten en een beetje handwas gedaan. Gewoon in de wastafel en ophangen aan een waslijntje in de douche. Alsof je aan het kamperen bent, maar dan wat luxer.

We moeten ergens even pinnen, dus lopen we naar buiten, waar het wederom heerlijk toeven is, wel bewolkt maar een meer dan aangename temperatuur. Maar even pinnen is toch niet zo makkelijk als het lijkt. Na ettelijke pogingen, die niet lukken, stoppen we ermee en lopen weer terug naar het hotel, waar Tatang ondertussen ook is gearriveerd.

We stappen in ons busje en rijden naar een batikatelier waar we worden ontvangen door een prima Nederlands sprekende meneer die ons uitlegt hoe je batikt en hoe de veelkleurige batikstoffen gemaakt worden. Alle kleuren worden na elkaar aangebracht, waarbij de kleur die al is aangebracht van een waslaag wordt voorzien, zodat deze kleur blijft bestaan. Alle stof die geen waslaag heeft, krijgt de nieuwe kleur. Op die manier worden alle kleuren aangebracht die nodig zijn. Bij sommige ontwerpen duurt het wel 2 weken voordat alle kleuren zijn aangebracht. We lopen rond in het atelier van de meester zelf en van zijn leerlingen (vanaf een jaar of 14 kunnen zij leren batikken).

Hierna gaan we naar een zilversmid – werkplaats voor het maken van zilveren sieraden en gebruiksvoorwerpen (het beroemde Yogya-zilver). We krijgen een korte rondleiding door het atelier en krijgen daarbij uitleg over het productieproces. Daarna worden we uiterst charmant naar de winkel geloodst, waar we rustig mogen rondkijken en als we iets kopen 20% korting krijgen (wordt ons tussen neus en lippen door meegedeeld). Erg mooi om te zien hoe ze prachtige dingen van zilver maken.

Als laatste bezoeken we de vogeltjesmarkt, een markt waar levende have wordt verkocht, van schildpad tot jong hondje, van visje tot python en ook vogels in alle soorten, kleuren en maten. Ook zien we diverse kraampjes waar voer voor al deze dieren wordt verkocht. Hierbij moet je denken aan gewoon vogelvoer, zoals wij dat ook kennen, maar ook levende maden, mieren en larven. Niet echt smakelijk om naar te kijken, laat staan te eten, maar gelukkig, wij zijn geen vogels. We zijn hier dan ook snel klaar, maar ook dit hoort bij Indonesië, dus moeten we gezien hebben.

Tegen half vijf zijn we weer bij het hotel. Morgen om 08.00 uur (weer vroeg op) gaan we naar de kraton en naar de Borobudur.