Plantage en eindbestemming Bali, Ubud

25 september

Zoals gezegd, om 08.00 uur zitten we in onze bus (zo langzamerhand ons huis aan het worden, zoveel zitten we er in). Tatang verontschuldigt zich dat de bus aan de buitenkant niet schoon is (hij heeft hem elke dag van binnen en van buiten gepoetst, behalve hier bij de Bromo. Jullie begrijpen wel waarom, alsof wij dat erg vinden).

We gaan op weg naar Kalibaru, waar we in een heuse villa zullen verblijven in een prachtige tuin met eigen zwembad. We verheugen ons er erg op; heerlijk douchen en luieren bij het zwembad. We vinden dat we dat wel verdiend hebben na al dat vroege opstaan. En zeker vandaag, om 03.30 (!!) opstaan in je vakantie, dat overkomt ons niet zo vaak.
Goed, lekker zitten in de bus, de kronkelende weg naar beneden. Wilma vraagt aan Tatang of hij bij bepaalde rode bloemen even wil stoppen. Ze wil ze graag fotograferen. Deze bloemen zijn net onze kerstster, maar dan in struikvorm. Heel bijzonder. Bij elke rode bloem die we passeren, stopt Tatang; erg grappig. Maar uiteindelijk hebben we hem gevonden en is de bloem gefotografeerd.

Het is zo’n 6 uur rijden naar Kalibaru, dus we zullen zo tegen drieën op onze bestemming zijn, ware het niet dat we plotsklaps stoppen bij een stalletje met Durians (een vrucht, die ook wel stinkvrucht wordt genoemd, omdat hij nogal stinkt). Omdat de moeder van Louis ons heeft aangeraden zoveel mogelijk verse vruchten te eten, gaan we ook de Durian proberen. Nou, erg lekker vinden we hem niet; een kwestie van smaak.

Als we weer in willen stappen, meldt Tatang dat aan de overkant van de weg een plantage is met diverse soorten planten en bomen, waaronder koffie, kaneel, palmsuiker en diverse kruiden. Deze plantage gaan we nu bezoeken. Alhoewel we even moeten slikken omdat dit betekent dat we later in onze villa zullen arriveren, gaan we vol goede moed naar binnen. We worden verwelkomd door een groep prachtig aangeklede kleine kinderen, die ons vergezellen naar een soort van ontvangstruimte (in de open lucht). We krijgen een rondleiding, maar moeten even wachten op een grote groep Nederlandse toeristen van Fox reizen.
Ondertussen krijgen we kort uitleg over hoe palmsuiker wordt gemaakt en lopen we door de tropische tuin van de plantage, waar we de meest schitterende bloemen tegen komen en uiteraard fotograferen.

Nadat de groep is gearriveerd, lopen we met z’n allen (totaal nu zo’n 30 personen) door de tuinen en de plantage. We verzuchten heel zachtjes tegen elkaar dat we toch wel heel blij zijn dat wij niet in zo’n grote groep rondtrekken. Het schiet niet op en voordat de laatste is aangekomen bij de plek waarover iets wordt verteld, is de gids alweer een stuk verder uitleg aan het geven over het volgende onderwerp.
Omdat we ondertussen wel heel erg moe aan het worden zijn, besluiten we vroegtijdig de excursie voor gezien te houden en er tussenuit te knijpen.

Terug bij de bus snel naar Kalibaru, waar we uiteindelijk om 17.00 uur aankomen. We zitten inderdaad in een villa, met twee prachtige kamers en dito badkamers, waar we uitgebreid douchen om het Bromo-zand en as af te spoelen. En dat we er onder zaten, bewijst de douchevloer naderhand: heel veel zand- en asresten op de vloer.

Daarna zitten we heerlijk op de veranda, in een aangenaam temperatuurtje, eten nog een kleinigheid, drinken en kletsen wat en houden het tegen 21.00 uur voor gezien.
Slapen en morgen naar Bali!

Naar Bali – 26 september

Om 07.00 uur vertrekken we naar Bali. Ontbijtpakketjes mee, want er kan pas vanaf 07.00 ontbeten worden en dat kan dus niet. Gisteren is Wilma haar volle geheugenkaartje van het fototoestel verloren in de bus. Bij het uit het toestel halen van het kaartje, reden we net over een bobbel in de weg en floep…. weg was ie, tussen de zittingen van twee stoelen. Wilma balen, want de laatste foto’s van de Bromo staan erop en zijn nog niet op de laptop gezet. Maar gelukkig…. bij het schoonmaken van de bus heeft Tatang het kaartje gevonden. Pfff, wat een geluk.

Tegen 09.00 uur zijn we in de haven van Ketapang, waar we de veerboot naar Bali nemen. Na een uurtje varen, rijden we Bali op. Na nog geen kwartiertje rijden rennen er opeens een zooitje apen over de weg! Nou ja zeg, het lijkt de Apenheul wel, maar dan iets anders. Uiteraard stoppen we direct om er uitgebreid naar te kijken en foto’s te maken. Maar wie kijkt nu uitgebreid naar wie????

Goed, hierna onze reis voortgezet en genoten van een schitterend afwisselend landschap waarin heel veel boeddhistische tempels staan, bij huizen, gewoon in de voortuin. Of bovenop daken. Gelukkig geen imams meer die oproepen (of zeg maar gerust opschreeuwen) tot gebed. Het liefst met z’n vieren/vijven tegen elkaar in. Daar zijn we nu van verlost.

Tegen 15.30 uur arriveren wij bij onze eindbestemming, een bungalowhotel aan de rand van Ubud. We hebben een bungalow (!!) met uitzicht over rijstvelden, maar bovenal rust.

Hier nemen we afscheid van Tatang, die Henk en Willy naar hun eindadres brengt. We bedanken hem hartelijk voor de afgelopen bijna twee en halve week die we samen hebben doorgebracht:
- Voor zijn gebrekkige, maar o zo schattige Nederlands (waarvoor hij notabene zijn excuses aanbiedt)
- Voor zijn aanstekelijke lach
- Voor zijn altijd goede humeur
- Voor zijn prima manier van rijden. We hebben ons altijd veilig gevoeld.
- Voor zijn grapjes
- Voor zijn informatie over de excursies die we hebben gemaakt
- Kortom: we hebben geboft met een gids zoals hij. Hij heeft mede gemaakt dat we iets meer dan 2 onvergetelijke weken op Java hebben gehad.

We checken in en worden naar onze bungaiow gebracht. En wat voor een bungalow. Bekijk de foto’s en geniet.
De rest van de week gaan we vooral uitrusten, weinig doen en genieten van het niets doen.