Onderweg naar Cirebon

14 september 2011

Vanmorgen om 09.00 uur vertrokken naar Cirebon, zo’n 6 uur van Bandung. Onderweg uiteraard weer veel gezien en gefotografeerd. We rijden door diverse dorpjes; in de een wordt vooral Tahoe gemaakt; in een ander dorpje worden dakpannen gemaakt. Op enig moment stopt Tatang om ons een dakpakkenfabriekje te tonen. Allemaal handwerk en de hele familie helpt mee, van jong tot oud.

We eten in een Sundanees eethuisje en zijn rond 15.00 uur in ons hotel in Cirebon, het Santika Cirebon. En wat voor een hotel; een open receptie en lounge en wederom prachtige kamers.

We zijn blij dat we bij het bespreken van deze reis hebben besloten niet te veel te bezuinigen op de hotelkamers. Tot nu toe zijn de kamers meer dan prima (behalve uiteraard ons hotel op Ceram, maar dat zijn we alweer bijna vergeten).

We zijn allemaal behoorlijk moe van de afgelopen dagen en besluiten het vanmiddag en vanavond rustig aan te doen. Wij lopen een beetje door een paar straten. Wat een bekijks hebben we! Iedereen wil dat wij bij hem in de bedjak stappen, of in de taxibus (het openbaar vervoer hier), maar dat doen wij dus niet. “Jalan-jalan”, roepen wij elke keer (wandelen, lopen) en na dit nog een paar keer geroepen te hebben, snapt men dat ze aan ons niets zullen verdienen.

Morgen staat een bezoek aan de kraton op het programma. Maar omdat de ouders van Louis in het begin van hun huwelijk op suikerfabriek Kawang Suwung in de buurt van Cirebon hebben gewoond en Louis daar verwekt is, willen we graag hier naar toe. Deze suikerfabriek bestaat nog steeds onder de naam PG Rajawali. We spreken met Tatang af dat we morgenochtend om 08.00 uur naar deze suikerfabriek gaan. We moeten ’s middags nl. weer terug naar Bandung. Weer 6 uur rijden, dus dat wordt weer een drukke, maar hopelijk bijzondere dag.

16 september gaan we met de trein naar Yogyakarta, de geboortestad van de moeder van Louis.