Waterval en wajang

12 september 2011

Vanmorgen om 09.00 uur ontbeten en om 10.00 uur staan we buiten het hotel om met Tatang naar een wajangpoppenmaker en een gamelanfabriekje te gaan. Echter, Tatang komt met een ander voorstel: met een lokale gids naar de waterval bij Bogor te gaan. Om daar te komen, wandelen we door een dorpje waar we o.a. kunnen zien hoe rode rijst gemaakt wordt, hoe casave wordt geprepareerd en hoe ceboks (schalen) en oelekans (vijzels voor het fijnmalen van kruiden en pepers) van graniet gemaakt worden. Om bij de waterval te komen zullen we ook door rijstvelden lopen. ’s Middags kunnen we dan naar de wajangpoppen en de gamelan gaan.
Na overleg met Henk en Willy besluiten we om dit te gaan doen.

Zo gezegd, zo gedaan. We stappen in de bus en rijden eerst zo’n 40 minuten naar een punt waarvandaan we gaan lopen. Onderweg rijden we o.a. door de wijk Bogor Raya, waar hele mooie huizen staan van mensen uit Jakarta met kinderen op de Internationale School en even verder rijden we langs de meest extreme armoede. Een groter contrast is bijna niet denkbaar.

Achteraf zijn we heel blij dat we dit hebben gedaan. Het is fantastisch! We zien prachtige natuur, uiteraard weer heel veel stalletjes, kraampjes, winkeltjes etc., het dorpje is bijzonder leuk, om mensen in hun gewone doen te zien, mannen, vrouwen en kinderen zo met hun eigen bezigheden; de wandeling langs de rijstvelden is prachtig; de waterval mooi (35 meter hoog) en het weer uiteraard – zoals elke dag – warm tot zeer warm.

Op de terugweg geluncht in – jawel, daar is-ie weer – restaurant Met Liefde en daarna alsnog naar de wajangpoppenmaker en het gamelanfabriekje.
Om met het laatste te beginnen; dit was een tegenvaller. De werkplaats was al dicht, hij moest van het slot af en het enige dat we zagen, waren een paar gamelans waarop we een deuntje mochten spelen. En dat was dat. Na tien minuten stonden we weer buiten.

Maar het bezoek aan de wajangpoppenmaker is geweldig. We worden ontvangen in het huis, dat tevens werkplaats is. Deze wajangpoppenmaker blijkt nummer 1 van Indonesië te zijn; hij staat zelfs in de krant genoemd met een groot artikel, dat zijn zoon, ook wajangpoppenmaker, uiteraard vol trots aan ons laat zien. We krijgen kort uitleg over hoe de koppen worden gemaakt, hoe de beschildering van de koppen gebeurt, dat moeder de kleren en versierselen zelf maakt. Kortom, de hele familie is druk hiermee. We hebben een stel gekocht, erg mooi.

Weer een schitterende dag, die we voor geen goud hebben willen missen. Vooral de tocht naar de waterval was erg mooi. En weer verbaast het ons hoe ontzettend vriendelijk de bevolking is. Louis vraagt regelmatig: “Photo?” en bijna altijd zeggen ze dan ja (hoe kan het ook anders, als zo’n aardig kijkende Belanda dat vraagt).
Morgen rijden we naar Bandung, vroeg op dus.