laatste dag Surabaya: kretek en adieu
Door: WilloIndonesia
Blijf op de hoogte en volg Wilma en Louis
23 September 2011 | Indonesië, Surabaya
23 september
Vanmorgen voor de verandering maar weer eens vroeg uit de veren, kwart over 8 vertrekt de bus. Zoals altijd komt Tatang ons tegemoet met een big smile en een vrolijk “Goedemorgen, lekker geslapen?”
Vandaag gaan we een kreteksigarettenfabriek bezoeken, the House of Sampoerna. Opgericht in 1932 door een Chinees, meneer Sampoerna en sinds 2005 voor 98% eigendom van….. Philip Morris.
Voordat we naar binnen gaan, c.q. kunnen (het is nog voor negen uur en het museum annex fabriek opent pas om 09.00 uur) stappen we in een toeristenbusje en maken een rondrit door Surabaya. Deze stadsrit wordt door de fabriek georganiseerd. De rit duurt zo’n 2 uur en we zien de belangrijkste gebouwen, stadsdelen van Surabaya te zien, met uitleg van een prima Engels sprekende dame. Na terugkomst bij de fabriek, krijgen we eerst een rondleiding door het museum. Dit is het voorste gedeelte van het gebouw waarin ook de fabriek is gevestigd. Daarna kunnen we van bovenaf en achter glas (foto’s maken mag helaas niet), de fabriekshal zien. Zo’n 400 vrouwen zitten van 06.00 tot 15.00 met een uur pauze, de hele dag niets anders te doen dan of sigaretten te draaien, sigaretten bij te snijden, sigaretten in pakjes te doen (12 sigaretten per pakje) of pakjes per 20 in een omverpakking te doen. Alles in 1 hal. Elke dag op dezelfde stoel hetzelfde werk. Ben je een dag ziek, dan krijg je geen geld. Sommige vrouwen werken in een soort cadans, waarbij hun hele lichaam in een bepaald ritme beweegt. Volgens ons doen ze dat nog als ze ’s avonds thuis zijn.
Indrukwekkend om te zien, maar wat een verschrikkelijk eentonig werk!
En Fred en Robert Jan: we hebben ze voor jullie gekocht hoor!
Na deze bezichtiging gaan we naar de haven van Surabaya. We proberen ook hier de plek te achterhalen waar vandaan Louis met zijn moeder en opa en oma in augustus 1953 per boot (de Johan van Oldebarnevelt) definitief naar Nederland zijn vertrokken, waar ze na 1 maand in Amsterdam aankwamen. Een beetje moeilijk, omdat we hier verder niets van weten, maar met een beetje logisch nadenken en fantasie kun je je wel voorstellen dat van deze kade de boot vertrok.
En vies dat het hier is! En veel mensen die bepakt en bezakt maar zitten, te wachten op een boot? Zomaar wachten? Wachten op werk? En overal weer kraampjes en karretjes met vruchten, etenswaren, prullaria etc. etc. etc. etc. Wat een economie.
Na ontzettend lekker gegeten te hebben bij de plaatselijke chinees (maar dan 10x chiquer en met twee keer zoveel personeel) rijden we terug naar het hotel. Nog even een rustig middagje om bijv. dit verslag te schrijven en ons voor te bereiden op het definitieve vertrek morgenochtend uit Surabaya (voor de liefhebber: Sura = haai en Baya = krokodil, de twee symbolen van deze een na grootste stad van Indonesië). We gaan morgen op weg naar de Bromo krater en bezoeken op de weg ernaartoe de stad Malang. Morgen vertrekken we om 07.00 uur (veel te vroeg vinden wij, maar Tatang is keihard; het moet! Geen discussie mogelijk.
Vanmorgen voor de verandering maar weer eens vroeg uit de veren, kwart over 8 vertrekt de bus. Zoals altijd komt Tatang ons tegemoet met een big smile en een vrolijk “Goedemorgen, lekker geslapen?”
Vandaag gaan we een kreteksigarettenfabriek bezoeken, the House of Sampoerna. Opgericht in 1932 door een Chinees, meneer Sampoerna en sinds 2005 voor 98% eigendom van….. Philip Morris.
Voordat we naar binnen gaan, c.q. kunnen (het is nog voor negen uur en het museum annex fabriek opent pas om 09.00 uur) stappen we in een toeristenbusje en maken een rondrit door Surabaya. Deze stadsrit wordt door de fabriek georganiseerd. De rit duurt zo’n 2 uur en we zien de belangrijkste gebouwen, stadsdelen van Surabaya te zien, met uitleg van een prima Engels sprekende dame. Na terugkomst bij de fabriek, krijgen we eerst een rondleiding door het museum. Dit is het voorste gedeelte van het gebouw waarin ook de fabriek is gevestigd. Daarna kunnen we van bovenaf en achter glas (foto’s maken mag helaas niet), de fabriekshal zien. Zo’n 400 vrouwen zitten van 06.00 tot 15.00 met een uur pauze, de hele dag niets anders te doen dan of sigaretten te draaien, sigaretten bij te snijden, sigaretten in pakjes te doen (12 sigaretten per pakje) of pakjes per 20 in een omverpakking te doen. Alles in 1 hal. Elke dag op dezelfde stoel hetzelfde werk. Ben je een dag ziek, dan krijg je geen geld. Sommige vrouwen werken in een soort cadans, waarbij hun hele lichaam in een bepaald ritme beweegt. Volgens ons doen ze dat nog als ze ’s avonds thuis zijn.
Indrukwekkend om te zien, maar wat een verschrikkelijk eentonig werk!
En Fred en Robert Jan: we hebben ze voor jullie gekocht hoor!
Na deze bezichtiging gaan we naar de haven van Surabaya. We proberen ook hier de plek te achterhalen waar vandaan Louis met zijn moeder en opa en oma in augustus 1953 per boot (de Johan van Oldebarnevelt) definitief naar Nederland zijn vertrokken, waar ze na 1 maand in Amsterdam aankwamen. Een beetje moeilijk, omdat we hier verder niets van weten, maar met een beetje logisch nadenken en fantasie kun je je wel voorstellen dat van deze kade de boot vertrok.
En vies dat het hier is! En veel mensen die bepakt en bezakt maar zitten, te wachten op een boot? Zomaar wachten? Wachten op werk? En overal weer kraampjes en karretjes met vruchten, etenswaren, prullaria etc. etc. etc. etc. Wat een economie.
Na ontzettend lekker gegeten te hebben bij de plaatselijke chinees (maar dan 10x chiquer en met twee keer zoveel personeel) rijden we terug naar het hotel. Nog even een rustig middagje om bijv. dit verslag te schrijven en ons voor te bereiden op het definitieve vertrek morgenochtend uit Surabaya (voor de liefhebber: Sura = haai en Baya = krokodil, de twee symbolen van deze een na grootste stad van Indonesië). We gaan morgen op weg naar de Bromo krater en bezoeken op de weg ernaartoe de stad Malang. Morgen vertrekken we om 07.00 uur (veel te vroeg vinden wij, maar Tatang is keihard; het moet! Geen discussie mogelijk.
-
24 September 2011 - 15:46
Eva:
Nou, dat was me de reis wel. Met recht 'a sentimental journey'.
Nu nog een weekje bijkomen, uitrusten, verwerken en ècht vakantie houden.
En met een beetje geluk landen jullie dan volgend weekend in een zonnig Nederland (want 't is nu prachtig herfstweer!), dan is de overgang niet zo groot - zal duimen!
Liefs, Eva -
26 September 2011 - 07:25
Petra:
Wat een heerlijke, drukke reis. Wat speciaal zo terug naar je roots. Een genot om zo mee te (kunnen) leven.
Nu nog we even lekker relaxen op Bali. En dan vol indrukken, uitgerust weer naar huis. Da's ook leuk na zo'n reis!
Geniet nog even.
Petra -
26 September 2011 - 07:25
Petra:
Wat een heerlijke, drukke reis. Wat speciaal zo terug naar je roots. Een genot om zo mee te (kunnen) leven.
Nu nog we even lekker relaxen op Bali. En dan vol indrukken, uitgerust weer naar huis. Da's ook leuk na zo'n reis!
Geniet nog even.
Petra -
29 September 2011 - 13:43
Robert-Jan:
Lekker paffen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
