Nootmuskaat en meer ....

Banda Neira - donderdag 8 september 2011

Vanmorgen om 07.00 uur opgestaan, om 08.00 ontbeten met heerlijke broodjes, pisang goreng met kaneel (uit eigen tuin!). Om 09.00 uur worden we opgehaald door Eddy en stappen we in een bootje om naar Banda Besar te varen, waar we door nootmuskaatplantages lopen. Eddy laat ons rijpe nootmuskaat zien en vertelt ons allerlei wetenswaardigheden over nootmuskaat. Ook zien we een kruidnagelboom en laat Eddy ons een stuk verse kaneel zien en ruiken.

Daarna gaan we met de boot naar ‘Bananen Eiland’, waar Henk en Louis gaan snorkelen. Wilma en Willy zien hiervan af, maar genieten niet minder, heerlijk met de voeten in het water en genieten van het prachtige uitzicht en de serene rust die van deze omgeving afstraalt. Nadat Henk en Louis zijn uitgesnorkeld gaan we heerlijk lunchen op het strand! Rijst, nasi, telor, stukken koude gegrilde tonijn en een salade van komkommer en tomaat met kruiden (pedis). Heerlijk!!!! Kopje koffie toebroek na. Wat wil een mens nog meer.

Na deze fantastische lunch stappen we weer in de boot om naar de Gunung Api te varen, naar de plek waar in 1988 de lava na de laatste vulkaanuitbarsting de zee in is gestroomd. Henk en Louis gaan hier wederom snorkelen. Hier moet het onder water nog mooier zijn omdat lava heel vruchtbaar is en hier hele mooie koralen zijn ontstaan. Willy en Wilma beklimmen de lavarotsen om van bovenaf de verrichtingen van hun mannen te bekijken.
We klimmen wederom de boot in en varen om de Gunung Api heen naar ons hotel (waar we trouwens de enige gasten zijn). Tegen 13.00 zijn we weer terug, na een fantastische dag op en rond het water.

Vanmiddag lekker relaxen op de veranda bij onze kamer, dit verslagje schrijven en genieten van de serene rust en het schitterende uitzicht op het water en de Gunung Api.

Morgenvroeg vliegen we via Ambon terug naar Jakarta. Ons verblijf op Bandaneira is dan ten einde, maar we zijn een fantastische ervaring rijker! En wat hier tot nu toe opvalt is de vriendelijkheid van de bewoners, ze groeten altijd en kinderen komen op je af en roepen in het voorbij gaan: “how are you? en “goodbye”. Een aantal foto’s hebben we, na hun toestemming, mogen maken zowel van ouderen als kinderen.